Kapiti Coast en Wellington
Door: Lidy
Blijf op de hoogte en volg Lidy
22 December 2015 | Nieuw Zeeland, Paihia
Het is dinsdag 15 dec. en weer een stralende dag. Na het uitgebreide ontbijt nemen we afscheid van Barbara, onze hartelijke gastvrouw. Drinken in Martinborough koffie en rijden via een toeristische route (de Akatarawa Road). Prachtige route maar een erg smalle weg van ca.45 km met veel bochten, klimmend en dalend. Er wordt heel wat van Henk zijn stuurmanskunst gevergd maar hij doet het heel geweldig.
In Waikanae aangekomen lunchen we bij the Frontroom, een restaurant waar we in 2012 mijn 70e verjaardag met een etentje gevierd hebben. Leuk om hier weer terug te zijn.
Vervolgens maken we een heerlijke strandwandeling en verzamelen wat leuke stukjes hout waarmee het strand vol ligt. Er staat een flinke branding met een stevige wind erbij en dat is ideaal voor de kitesurfers die we zien.
Dit is ook meteen ons afscheid van de zee die ons op vele plekken zoveel mooie beelden heeft laten zien en steeds weer anders.
Nu op naar de ferry in Wellington waar we onze huurauto moeten inleveren. Ook nu kiezen we voor een prachtige route, de Paekakariki Hill Road), een wat bredere weg en "maar" 24 km. Het autorijden zit er dan op en mijn particuliere chauffeur heeft het geweldig gedaan!!
We nemen een taxi naar Jeroen en Anke waar de ned.vlag van buurman Frances weer wappert, wat aardig! 's-Avonds drinken we op uitnodiging een wijntje bij de buren en bewonderen hun nieuwe keuken. Bijzonder aardige mensen zijn het.
En dan is het 16 december, het koperen bruidspaar Jeroen en Anke. Anke weet te vertellen dat dit in Duitsland een "peterselien Hochzeit" genoemd wordt. Dit om het kruidig te houden naar de 25 jaar. Grappig he.
De jongelui werken ook vandaag en hebben voor vanavond een paar vrienden uitgenodigd om te komen eten. Wij gaan voor een laatste keer de stad in om nog wat inkopen te doen. Na onze lunch bezoeken we de City Gallery Wellington en nemen hiermee ook afscheid van de gezellige stad.
Na werktijd maken Jeroen en Anke me toch een aantal heerlijke gerechten klaar. Die twee kunnen fantastisch koken!!
We genieten van dit alles en hebben een heel gezellige avond met elkaar en bekijken ook nog de trouwfoto's van toen.
Landa vraagt wat mij het meest is bijgebleven van deze vakantie. Nu, dat is op de eerste plaats van het samenzijn met Jeroen en Anke en de speciale momenten hierin. Verder de vriendelijkheid van de mensen op straat, in winkels en horeca. Kunnen wij in Nederland nog wat van leren.
Zelfs als je koffie krijgt zeggen ze "enjoy".
Ook de prachtige natuur en de verscheidenheid hierin en als laatste punt. Mensen laten elkaar in hun waarde, ze oordelen niet op het uiterlijk.
De volgende dag hebben we gereserveerd om thuis te blijven en onze koffers te herpakken wat hard nodig is. Verder wat tijd om te lezen. 's-Avonds zet Anke hun mooie blank houten kerstboompje op en luisteren we naar kerstmuziek, heel sfeervol. Het is onze laatste avond met en en bij hen.
Ook hun komende wandelvakantie komt ter sprake. Ze gaan volgende week een z.g. tramping tocht doen waarbij ze wandelingen van wel 5 a 6 u. Op een dag maken en in hutten overnachten. Hopelijk hebben ze goed weer, vooral droog weer.
In Waikanae aangekomen lunchen we bij the Frontroom, een restaurant waar we in 2012 mijn 70e verjaardag met een etentje gevierd hebben. Leuk om hier weer terug te zijn.
Vervolgens maken we een heerlijke strandwandeling en verzamelen wat leuke stukjes hout waarmee het strand vol ligt. Er staat een flinke branding met een stevige wind erbij en dat is ideaal voor de kitesurfers die we zien.
Dit is ook meteen ons afscheid van de zee die ons op vele plekken zoveel mooie beelden heeft laten zien en steeds weer anders.
Nu op naar de ferry in Wellington waar we onze huurauto moeten inleveren. Ook nu kiezen we voor een prachtige route, de Paekakariki Hill Road), een wat bredere weg en "maar" 24 km. Het autorijden zit er dan op en mijn particuliere chauffeur heeft het geweldig gedaan!!
We nemen een taxi naar Jeroen en Anke waar de ned.vlag van buurman Frances weer wappert, wat aardig! 's-Avonds drinken we op uitnodiging een wijntje bij de buren en bewonderen hun nieuwe keuken. Bijzonder aardige mensen zijn het.
En dan is het 16 december, het koperen bruidspaar Jeroen en Anke. Anke weet te vertellen dat dit in Duitsland een "peterselien Hochzeit" genoemd wordt. Dit om het kruidig te houden naar de 25 jaar. Grappig he.
De jongelui werken ook vandaag en hebben voor vanavond een paar vrienden uitgenodigd om te komen eten. Wij gaan voor een laatste keer de stad in om nog wat inkopen te doen. Na onze lunch bezoeken we de City Gallery Wellington en nemen hiermee ook afscheid van de gezellige stad.
Na werktijd maken Jeroen en Anke me toch een aantal heerlijke gerechten klaar. Die twee kunnen fantastisch koken!!
We genieten van dit alles en hebben een heel gezellige avond met elkaar en bekijken ook nog de trouwfoto's van toen.
Landa vraagt wat mij het meest is bijgebleven van deze vakantie. Nu, dat is op de eerste plaats van het samenzijn met Jeroen en Anke en de speciale momenten hierin. Verder de vriendelijkheid van de mensen op straat, in winkels en horeca. Kunnen wij in Nederland nog wat van leren.
Zelfs als je koffie krijgt zeggen ze "enjoy".
Ook de prachtige natuur en de verscheidenheid hierin en als laatste punt. Mensen laten elkaar in hun waarde, ze oordelen niet op het uiterlijk.
De volgende dag hebben we gereserveerd om thuis te blijven en onze koffers te herpakken wat hard nodig is. Verder wat tijd om te lezen. 's-Avonds zet Anke hun mooie blank houten kerstboompje op en luisteren we naar kerstmuziek, heel sfeervol. Het is onze laatste avond met en en bij hen.
Ook hun komende wandelvakantie komt ter sprake. Ze gaan volgende week een z.g. tramping tocht doen waarbij ze wandelingen van wel 5 a 6 u. Op een dag maken en in hutten overnachten. Hopelijk hebben ze goed weer, vooral droog weer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
